Wapen, vlag en volkslied van Vlieland

Het wapen van Vlieland

dateert officieel van 13 september 1590. In een bewaard gebleven oorkonde, ondertekend door Johan van Oldenbarneveldt, erkennen bij die gelegenheid 'De Ridderschap, Edelen ende Steeden van Holland ende Westvriesland' dat Oost-Vlieland een eigen wapen mag voeren.
In 1958 heeft het Koningin Juliana behaagd het wapen van de gemeente Vlieland als volgt te omschrijven:

"In zilver een omgewende zeepink met gehesen grootzeil in natuurlijke kleuren, hebbende op de achtersteven een vlag bestaande uit drie horizontale banen van rood, wit en blauw, en zeilende op een uit de schiltvoet uitkomende zee van sinopel (groen)."

"Een zeepink was een type visserschip, veel voorkomend in de zestiende en zeventiende eeuw."

Uitgebreide informatie over het wapen van Vlieland is na te lezen via onderstaande link.
informatie wapen van Vlieland

De vlag van Vlieland

De vlag van Vlieland wordt gevormd door twee evenwijdige horizontale banen, groen boven en wit onder. Waarom die kleuren?

"Groen is de helm, wit is het zand, dat zijn de kleuren van Vlieland." (besluit 29 juli 1938).

vlag vlieland

Vlielands Volkslied

U kunt het volkslied hier beluisteren: Vlielands Volkslied

Tekst

Er ligt aan ’t ruwe Noordzeestrand
Beschermd door duinenrij
Een plekje grond in omtrek klein
Gering ook van waardij
Hoe klein het echter ook mag zijn
Wij houden ’t hoog in eer
Geen land op aard’ dat meer bekoort
Geen plekje boeit er meer

refrein

Vlieland, Vlieland te midden der zee
Voor Vlieland, voor Vlieland een hiep hiep hiep hoezee
Voor Vlieland, voor Vlieland een hiep hiep hiep hoezee

Daar speelden w’ongestoord aan zee
In duinen en vallei
Daar was een blijde jeugd ons deel
Van zorg en kommer vrij
Waar ook het lot ons hene voert
Oost, west naar zuid of noord
D’herinnering aan de plek der jeugd
Leeft in ons hart steeds voort

Ver buiten ’s werelds wild gewoel
Ontvlucht door menigeen
Een speelbal slechts van wind en zee
Ligt ’t eenzaam oord daarheen
Toch minnen wij dat plekje grond
Wat ook gebeuren moog
Zij ’t anderen vaak tot spot of hoon
Wij houden Vlieland hoog