Bericht van wethouder Roel de Jong

De paradigmaverschuiving van Vlieland

[Paradigma = de manier waarop wij de werkelijkheid ervaren] 

Als er één plek is waar je - als het er echt op aan komt - op elkaar bent aangewezen, dan is dat op een eiland. En op een klein, dun bevolkt eiland speelt dat nog sterker. 

Doordat je tegenwoordig overal en altijd van plek naar plek kunt reizen en op elk moment over de hele wereld rechtstreeks met elkaar kunt communiceren, is dat besef kleiner geworden. Besef je niet meer dat, als de techniek die ervoor zorgt dat je niet meer aan een plaats gebonden bent wegvalt, je bent aangewezen op de mensen om je heen. Saamhorigheid is dan opeens heel belangrijk.

De afgelopen weken heb ik regelmatig over dit thema nagedacht. Daar waren meerdere reden voor. De eerste waren de artikelen in de krant over toerisme op Vlieland en de reactie van de OVV daarop. De andere waren enkele gesprekken die ik had met mensen die óf eilander zijn, of zich doordat ze er al heel lang komen, met het eiland ‘verworteld’ zijn. Alle betrokkenen hebben het beste met Vlieland voor en toch ontstaat het gevoel dat de regie op de kwaliteit en leefbaarheid op het eiland hen ontglipt en dat de twee-eenheid eiland en eilander verbroken wordt. 
Het dilemma dat ze delen is dat de bron waaruit ze leven (toerisme) de eigenheid van het eiland lijkt te verslinden. Dat kan ontstaan uit grote zaken, zoals het niet kunnen vinden van een woning. Maar ook uit kleine ergernissen, zoals het in de zomer niet meer op elk tijdstip met de fiets boodschappen kunnen doen. 
Hoe ga je daar mee om? Hierover heeft iedereen zo zijn eigen vaststaande mening en de neiging is groot te proberen om elkaar vanuit die mening te willen overtuigen van de noodzaak van een specifieke aanpak. In de praktijk levert dat meestal meer discussies dan oplossingen op. 

Het interessante in de gesprekken die ik net noemde is dat we daarin een toekomstbeeld bespraken dat vanuit een heel ander perspectief wordt benaderd dan voorheen. Het centrale thema is nu grip houden op je eigen omgeving door in te zetten op lokaal eigenaarschap. Dit thema staat nog in de kinderschoenen evenals de reikwijdte ervan, maar kan leiden tot belangrijk gewijzigde inzichten over de manier waarop de kwaliteit en leefbaarheid van Vlieland zich moet ontwikkelen. Met andere woorden een paradigmaverschuiving. 

Om mee te gaan in de verkenning van deze gedachtegang is de moed nodig om het vertrouwde los te laten en vooral een open houding te hebben, maar – zo las ik dit weekend in de krant – wie niet durft te verdwalen heeft nog nooit een nieuwe weg gevonden.

Groet,

Roel de Jong, wethouder